ΑΝ
Αν μου δίναν έν’ άλογο μαύρο
και μου λέγαν το δρόμο μου να βρω,
θα γινόμουν μεγάλο ποτάμι
που τη δίψα τ’ αλόγου μου θα ’σβηνε.
Αν μου δίναν κλωστές να κεντήσω
και μου λέγαν τον κόσμο να ντύσω,
θα ζητούσα να βρω περιστέρια
και στα χέρια μου μέσα θα κούρνιαζαν.
Αν μου δίναν τις πίκρες τους όλοι
και μου λέγαν να χτίσω μια πόλη,
θα ζωγράφιζα πράσινα σπίτια
και στον ήλιο τις πόρτες τους θ’ άνοιγα.
Όμως κανένας δε μου ’δωσε τίποτα.
SE
Se me derem um cavalo preto
e me disserem: «Encontra o teu caminho»,
farei de mim um grande rio
para acalmar a sede do meu cavalo.
Se me derem tecidos para bordar
e me disserem: «Viste o mundo»,
irei à procura de pombas
para as aninhar em meus braços.
Se todos me derem os seus amargos
e me disserem: «Constrói uma cidade»,
desenharei casas verdes
para abrir as suas portas ao sol.
Mas ninguém me deu nada.
Αν μου δίναν έν’ άλογο μαύρο
και μου λέγαν το δρόμο μου να βρω,
θα γινόμουν μεγάλο ποτάμι
που τη δίψα τ’ αλόγου μου θα ’σβηνε.
Αν μου δίναν κλωστές να κεντήσω
και μου λέγαν τον κόσμο να ντύσω,
θα ζητούσα να βρω περιστέρια
και στα χέρια μου μέσα θα κούρνιαζαν.
Αν μου δίναν τις πίκρες τους όλοι
και μου λέγαν να χτίσω μια πόλη,
θα ζωγράφιζα πράσινα σπίτια
και στον ήλιο τις πόρτες τους θ’ άνοιγα.
Όμως κανένας δε μου ’δωσε τίποτα.
SE
Se me derem um cavalo preto
e me disserem: «Encontra o teu caminho»,
farei de mim um grande rio
para acalmar a sede do meu cavalo.
Se me derem tecidos para bordar
e me disserem: «Viste o mundo»,
irei à procura de pombas
para as aninhar em meus braços.
Se todos me derem os seus amargos
e me disserem: «Constrói uma cidade»,
desenharei casas verdes
para abrir as suas portas ao sol.
Mas ninguém me deu nada.
