დაბრუნებამდე
„შენს მუჭში ხელი დამეღალა“ –
უცაბედი ღალატივით ფიქრია, როგორც –
„სამშობლოში ვერ ვიკეტები“.
ფილიპინელი გოგო რომ ვიყო,
ვილოცებდი დაძინებისას, რომ ჩემი სოფლის ახლოს
ვულკანს გაღვიძებოდა და მეცეკვა საკუთარ ფერფლში.
ირანელი გოგო რომ ვიყო,
შუა ქუჩაში მოვიხსნიდი ამ წუთს – თავსაფარს
და თვალებზე შემოვიხვევდი.
როგორც სადგურზე გადამსკდარი ჩემოდანი,
ნივთები და ტანსაცმელი რომ სცვივა, – უნდა
ჩავაპირქვავო, ჩავკეტო წუთი;
გამახსენდეს, რომ ვდგავარ სადღაც –
გალერეაში; უზარმაზარი ნატურმორტი მათვალიერებს, –
ტკბილეული ლამისაა სათითაოდ ამომაცალოს;
გამახსენდეს, რომ ჯერ კიდევ შემიძლია დაბრუნება,
რომ ჯერ კიდევ შეგიძლია დაბრუნება;
გამიცოცხლდეს შენს მუჭში – ხელი.
ATÉ À VOLTA
"No teu punho cansou-se a minha mão" -
é um pensamento fugaz, como a traição, como
"Não posso fechar-me na minha Pátria".
Se eu fosse a rapariga filipina,
rezaria antes de me deitar para que perto do meu povo
acordasse o vulcão e eu dançasse na minha própria cinza.
Se eu fosse uma rapariga iraniana,
de repente tiraria o lenço no meio da rua
e vendar-me-ia os olhos.
Como a mala esfrangalhada na estação,
da qual caem as coisas e a roupa,
tenho que dar a volta, concluir o instante;
Tenho de me lembrar que estou em algum lugar
na galeria; a enorme taberna observa-me -,
e quase me oferece os doces um a um;
Tenho de me lembrar que ainda posso voltar,
que ainda podes voltar;
reavivar a minha mão - no teu punho.
„შენს მუჭში ხელი დამეღალა“ –
უცაბედი ღალატივით ფიქრია, როგორც –
„სამშობლოში ვერ ვიკეტები“.
ფილიპინელი გოგო რომ ვიყო,
ვილოცებდი დაძინებისას, რომ ჩემი სოფლის ახლოს
ვულკანს გაღვიძებოდა და მეცეკვა საკუთარ ფერფლში.
ირანელი გოგო რომ ვიყო,
შუა ქუჩაში მოვიხსნიდი ამ წუთს – თავსაფარს
და თვალებზე შემოვიხვევდი.
როგორც სადგურზე გადამსკდარი ჩემოდანი,
ნივთები და ტანსაცმელი რომ სცვივა, – უნდა
ჩავაპირქვავო, ჩავკეტო წუთი;
გამახსენდეს, რომ ვდგავარ სადღაც –
გალერეაში; უზარმაზარი ნატურმორტი მათვალიერებს, –
ტკბილეული ლამისაა სათითაოდ ამომაცალოს;
გამახსენდეს, რომ ჯერ კიდევ შემიძლია დაბრუნება,
რომ ჯერ კიდევ შეგიძლია დაბრუნება;
გამიცოცხლდეს შენს მუჭში – ხელი.
ATÉ À VOLTA
"No teu punho cansou-se a minha mão" -
é um pensamento fugaz, como a traição, como
"Não posso fechar-me na minha Pátria".
Se eu fosse a rapariga filipina,
rezaria antes de me deitar para que perto do meu povo
acordasse o vulcão e eu dançasse na minha própria cinza.
Se eu fosse uma rapariga iraniana,
de repente tiraria o lenço no meio da rua
e vendar-me-ia os olhos.
Como a mala esfrangalhada na estação,
da qual caem as coisas e a roupa,
tenho que dar a volta, concluir o instante;
Tenho de me lembrar que estou em algum lugar
na galeria; a enorme taberna observa-me -,
e quase me oferece os doces um a um;
Tenho de me lembrar que ainda posso voltar,
que ainda podes voltar;
reavivar a minha mão - no teu punho.