sábado, setembro 28, 2024

nilgün marmara


Heba kuşları
 
Bombalandıktan sonra, heba kuşlarının bir bölüğü akıl ve beden yaralarını
resmettirip, satamadılar.
 
Büyük bir bölümü yaralarıyla dilenme sayesinde unutuş duvarını ördüler. Eksi sıcaklığında anımsamanın hiç ses çıkarmadan yıllardır bekliyor gizleyip yaralarını heba kuşları. Öçleri uzun tutar onların; bombacıyı, her zamanın bombacısını bulduklarında açılacak vücut ve akılları katil bir öpüşle.
 
Bileklerini çevreleyen mavi tül uçup yittiğinde kurtulabilecek
küçük kız darbe arayışından, belki de!
 
 
 
 
As aves do lixo
 
Depois de terem sido bombardeadas, algumas das aves do lixo não puderam fazer retratos ou vender as feridas da sua mente e do seu corpo.
 
Muitas, mendigando com as suas feridas, construíram o muro do esquecimento. Na temperatura negativa da reminiscência, andam há anos à espera sem fazer barulho, ocultando as suas feridas, as aves do lixo. A sua vingança é longa; quando encontrarem o bombardeiro, o bombardeiro de todos os tempos, os seus corpos e mentes serão libertados com um beijo assassino.
 
Quando o tule azul que rodeia os seus pulsos explodir, pode livrar-se a miúda da procura de choques, talvez!