დამნაშავე
დამნაშავეა, რომ მოკვდა,
მოკვდა არეულ საწოლში,
თავი გვერდზე გადააგდო და, ღმერთო ჩემო,
პირღია მოკვდა. რა სირცხვილია!
არც ოთახი მიაწესრიგა,
არც ჭურჭელი დარეცხა,
წარმოიდგინე, საფერფლეც კი სავსე დატოვა,
და ეს მტვერი თაროებზე?
არც ფოტოები წაუშლია ტელეფონიდან,
ისეთი, ცოტა უხერხული,
არც წერილები,
ან ეს შიშვლად სიკვდილი,
რა უპატივცემულობაა,
რა სირცხვილია!
არც შეყვარებულს შეურიგდა,
არც ვალები გადაიხადა,
ან განვადება და კრედიტი,
არც მეზობელს ჩაუტანა ლიფტის ფული,
სადარბაზოს საკეტის ფული,
სარეცხი მაინც გაერეცხა
ან თუ გაშრა, შემოეტანა.
არც პროფესიულ წარმატებას მიაღწია,
არც სტარტაპერი გახდა,
ბლოგერი ან ინფლუენსერი,
მაინც როგორ უნდა მოახერხო ასე სიკვდილი,
რას იფიქრებენ?
როგორ არ შერცხვა?
წვერი მაინც გაეპარსა,
თმა დაევარცხნა,
სანამ ნაცემი მოკვდებოდა
ტკივილისგან,
ღამით და მარტო.
CULPADO
Ele é culpado de morrer,
morreu numa cama desfeita,
pôs a cabeça para o lado e meu Deus ,
morreu com a boca aberta. Que vergonha!
Nem arrumou o quarto,
nem lavou os pratos, imagina, inclusive deixo o cinzeiro cheio,
e esse pó nas prateleiras?
Não apagou as fotos do telefone,
aquelas que são um pouco incómodas,
nem as cartas,
e isso de morrer nu,
que insolência,
que vergonha!
Nem se reconciliou com a sua amada,
nem pagou as dívidas,
nem o empréstimo, nem o crédito,
não deu ao vizinho o dinheiro do elevador,
nem o dinheiro para as chaves da escada,
ao menos se lavasse a roupa
e depois de seca a trouxesse para casa.
Não conseguiu o sucesso profissional,
nem foi um startupper,
nem um blogger nem um influencer,
Como se lhe ocorredu morrer assim,
o que vão pensar?
Não teve vergonha?
Ao menos que fizesse a barba,
penteasse o cabelo,
até morrer exausto
pela dor,
durante a noite, e sozinho.
დამნაშავეა, რომ მოკვდა,
მოკვდა არეულ საწოლში,
თავი გვერდზე გადააგდო და, ღმერთო ჩემო,
პირღია მოკვდა. რა სირცხვილია!
არც ოთახი მიაწესრიგა,
არც ჭურჭელი დარეცხა,
წარმოიდგინე, საფერფლეც კი სავსე დატოვა,
და ეს მტვერი თაროებზე?
არც ფოტოები წაუშლია ტელეფონიდან,
ისეთი, ცოტა უხერხული,
არც წერილები,
ან ეს შიშვლად სიკვდილი,
რა უპატივცემულობაა,
რა სირცხვილია!
არც შეყვარებულს შეურიგდა,
არც ვალები გადაიხადა,
ან განვადება და კრედიტი,
არც მეზობელს ჩაუტანა ლიფტის ფული,
სადარბაზოს საკეტის ფული,
სარეცხი მაინც გაერეცხა
ან თუ გაშრა, შემოეტანა.
არც პროფესიულ წარმატებას მიაღწია,
არც სტარტაპერი გახდა,
ბლოგერი ან ინფლუენსერი,
მაინც როგორ უნდა მოახერხო ასე სიკვდილი,
რას იფიქრებენ?
როგორ არ შერცხვა?
წვერი მაინც გაეპარსა,
თმა დაევარცხნა,
სანამ ნაცემი მოკვდებოდა
ტკივილისგან,
ღამით და მარტო.
CULPADO
Ele é culpado de morrer,
morreu numa cama desfeita,
pôs a cabeça para o lado e meu Deus ,
morreu com a boca aberta. Que vergonha!
Nem arrumou o quarto,
nem lavou os pratos, imagina, inclusive deixo o cinzeiro cheio,
e esse pó nas prateleiras?
Não apagou as fotos do telefone,
aquelas que são um pouco incómodas,
nem as cartas,
e isso de morrer nu,
que insolência,
que vergonha!
Nem se reconciliou com a sua amada,
nem pagou as dívidas,
nem o empréstimo, nem o crédito,
não deu ao vizinho o dinheiro do elevador,
nem o dinheiro para as chaves da escada,
ao menos se lavasse a roupa
e depois de seca a trouxesse para casa.
Não conseguiu o sucesso profissional,
nem foi um startupper,
nem um blogger nem um influencer,
Como se lhe ocorredu morrer assim,
o que vão pensar?
Não teve vergonha?
Ao menos que fizesse a barba,
penteasse o cabelo,
até morrer exausto
pela dor,
durante a noite, e sozinho.